Σαν σήμερα ο πρώτος τίτλος της ΑΕΛΑΡΑΣ
22/06/2021
20/05/2021
Η αλήθεια είναι πριν βγάλουμε την ανακοίνωση, μας παρουσιάστηκε ένας θείος μιας ξαδέρφης του κουμπάρου ενός γυμνοσάλιαγκα που του αρέσουν τα χάλια της ομάδας και μας προσέφερε 1.750.000 λόγους και δυο σακούλες με 500.000 φάσκελα η καθεμιά, για να πειστούμε ότι όλα βαίνουν καλώς και η παρουσία του νυν ιδιοκτησιακού καθεστώτος είναι πετυχημένη. Παρ’ όλα αυτά και προσπερνώντας το δώρο καθίσαμε και βάλαμε τα πράγματα σε μια σειρά.
Τα δεδομένα λοιπόν είναι δύο. Το πρώτο είναι ότι ο ιδιοκτήτης δεν πουλάει γιατί απλά δεν θέλει να φύγει. Γιατί ποιοι θα τον δεχτούν πλέον μετά και από τα κατορθώματα του στην ΑΕΛ. Μην κοιτάτε που πριν λίγα χρόνια βρήκε την χρυσή ευκαιρία και κατάφερε και πήρε την ΠΑΕ. Και γιατί να φύγει όμως; Χαζός είναι; Θα προσπαθήσει να επαναφέρει την ομάδα στην SL γιατί τα 2 εκατομμύρια τηλεοπτικό συμβόλαιο από του χρόνου και το 1.5 εκατομμύριο από το στοίχημα αποτελούν πραγματικά πολλά λεφτά για το οικονομικό επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ξέχωρα από τα λοιπά εξτραδάκια. Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι ο λαός της ΑΕΛ δεν τον θέλει. Η εικόνα των εξεδρών στα 5 χρόνια στην SL, με εξαίρεση ελάχιστα παιχνίδια ειδικών συνθηκών, μιλάει από μόνη της. Όπως φυσικά και η πλήρης αδιαφορία και απαξίωση για κάθε τι αγωνιστικό από την μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, που προκάλεσε η δική του συμπεριφορά και μόνο.
Όπως αναφέραμε σε πρόσφατο σχόλιο μας, μετά από 55 χρόνια παρουσίας και ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ κατάφερε…να μην καταφέρει τίποτα. Σε όσες ομάδες και αν πέρασε, κατόρθωσε να μην τον θέλει κανείς πίσω και αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη του «θεάρεστου» έργου που άφησε και την αγάπη και την εκτίμηση που του έχουν. Όμως, όλη αυτή η πενηνταπεντάχρονη περίοδος της «επιτυχημένης» πορείας του, έπρεπε να ολοκληρωθεί με την κατάκτηση ενός δυνατού στόχου, ενός επιτεύγματος. Κατάφερε λοιπόν, αφού κατόρθωσε και έφτιαξε τη δεύτερη καλύτερη ΑΕΛ όλων των εποχών κατά δήλωσή του, να την ρίξει κατηγορία πανηγυρικώς. Είναι εκατοντάδες κυριολεκτικά τα όσα μπορούν να γραφτούν για τα τραγικά, ακατανόητα λάθη που έχει κάνει στην ομάδα μας. Δεν χρειάζεται όμως αφού η καθεμιά προσωπική δήλωση από τις χιλιάδες και η κάθε του πράξη αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα όσα θέλουμε να αναφέρουμε. Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, μιλάει για τσίπες και ηθικές, που για το χαβαλέ του έβαλε να παίξει στα μεγάφωνα του γηπέδου ό,τι πιο σιχαμερό άκουσμα υπάρχει, κάτι το οποίο ούτε ο μεγαλύτερος εχθρός της ΑΕΛ δεν θα σκεφτόταν. Κινούνταν όλα αυτά τα χρόνια με ευχές και αγκαλιές για να κάνει φιλίες και συμμαχίες δεξιά και αριστερά σαν υποτακτικός και όχι σαν ιδιοκτήτης ΠΑΕ, προκαλώντας μας αηδία, ενώ οι αποδέκτες της αγάπης του τον αποκαλούσαν τρελό και εξυγιαντικά χειρουργούσαν την ακυβέρνητη ομάδα μας. Για τα αγωνιστικά βέβαια ούτε λόγος. Από τις οδηγίες στο ημίχρονο στους παίκτες με τον προπονητή στην άκρη, μέχρι παίκτες που ερχόταν με μεταγραφή αλλά τελικά δεν έρχονταν. Παίκτες που επέλεγε, έδιωχνε με αιχμές και σε δυο μέρες έπαιζαν πάλι βασικοί. Προπονητές που έρχονταν, έφευγαν τρέχοντας με αιχμές και υποτιμητικά σχόλια από μεριάς του και σε λίγο καιρό ήταν ξανά μαζί λες και ήταν όλα μέλι γάλα. Γέλασε όλα αυτά τα χρόνια και ο κάθε πικραμένος με τα όσα κωμικοτραγικά γινόντουσαν στην ΠΑΕ. Δυστυχώς λόγω δημοφιλίας της ΑΕΛ όλα γινόντουσαν ευρέως γνωστά και ο ιδιοκτήτης ασχολιόταν με μυθεύματα, φαντασιόπληκτα σενάρια, φαντάσματα, απειλές και μηνύσεις. Φτάσαμε στο σημείο να βγαίνουν παράγοντες που δεν έβλεπαν ποτέ την ΑΕΛ με καλό μάτι να εκφράζουν την συμπόνοια τους για την ομάδα μας. Οπαδοί άλλων ομάδων που ποτέ δεν είχαμε καλές σχέσεις τοποθετούσαν στις εξέδρες τους το ίδιο μήνυμα. Το ίδιο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χιλιάδες ανάλογα μηνύματα. Όλα με κοινό παρονομαστή το «Καλή Λευτεριά». Τελικά δεν έβρεχε αλλά ήταν το χαλάζι από το φτύσιμο του κόσμου.Ο κόσμος γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι η τωρινή ΑΕΛ είναι απλά η ΠΑΕ του ιδιοκτήτη της και η πραγματική ΑΕΛ κάνει διάλειμμα από την ιστορική της διαδρομή. Αρέσει δεν αρέσει αυτή είναι η αλήθεια. Η αλαζονεία και η εγωπάθεια μπορεί να μην τον αφήνουν να το δει, το »Καλή Λευτεριά ΑΕΛ» όμως το ακούς και το διαβάζεις παντού από φίλους και εχθρούς και αυτό δεν είναι μόνο αναγνώριση για την ΑΕΛ, αλλά αναγνώριση και για τον ιδιοκτήτη της, την ΠΑΕ του και την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία. Καταβάθος τον νοιάζει και τον πονάει η μη αποδοχή του από τον κόσμο της ΑΕΛ. Το μίσος και η κακία που πιθανώς να βγάλει στην συνέχεια, θα οδηγήσουν την ΑΕΛ στα βράχια με μαθηματική ακρίβεια. Δεν μπόρεσε βλέπετε να ξεπεράσει την ήττα στα μούτρα που του έριξε ο κόσμος που δεν του υποτάχθηκε. Ούτε ακόμα στις αρχές, που παρ’ ότι θαμπωμένος φυσιολογικά από την επάνοδο της ΑΕΛ στην SL, αντιδρούσε στα όσα αντίθετα στις ΑΕΛικές αρχές και αξίες έπραττε η διοίκηση της ομάδας. Μεγαλύτερη απόδειξη είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εντός έδρας αγώνων γίνονταν παρουσία 1000 – 1500 ατόμων οι οποίοι με θαυματουργό τρόπο τριπλασιάζονταν στο τέλος για να φαίνεται η στήριξη του κόσμου. Μακάρι να ήξερε μονάχα στο ελάχιστο, την πραγματική δυναμική που έχει αυτός ο λαός και τι ευκαιρία του δόθηκε στο πάρα πέντε να αλλάξει και να μείνει στην ιστορία. Φυσικά και τώρα στην ιστορία θα μείνει αλλά όχι όπως ονειρεύεται ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Θα μείνει στην ιστορία γιατί στην μεγαλύτερη πρόκληση της ποδοσφαιρικής του πορείας, έχοντας στην αρχή όλα τα εχέγγυα, απέτυχε και οδήγησε την ΑΕΛ στην μιζέρια, τον διχασμό, στη δεύτερη κατηγορία και τον κόσμο όλο να μην τον θέλει, με εξαίρεση βέβαια μερικά γιουσουφάκια.Η λέξη αποτυχία να μην τον ενοχλεί και εσκεμμένα γράφεται γιατί αποτυπώνει την ζοφερή πραγματικότητα και το αποτέλεσμα του έργου του.
Όσον αφορά εμάς τώρα, δεν φοβόμαστε το αύριο. Γεννηθήκαμε για τα δύσκολα και ειδικότερα οι χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΛ εκτός Λάρισας. Έχουμε άλλωστε πολλούς λόγους να περηφανευόμαστε για την ΑΕΛ μας και να αναμένουμε να την δούμε να την ωθεί ο λαός της προς μια ακόμα κατάκτηση τίτλου όπως είναι η μοίρα και το πεπρωμένο της. Όσο για τον ιδιοκτήτη της, για όσο θα συνεχίζει να νομίζει ότι απλά βρέχει, θα παίζει σε άδειο γήπεδο και εμείς θα ετοιμαζόμαστε για να την ξανακάνουμε ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΞΑΝΑ! Ελπίζουμε μονάχα ότι αν ρίξει την ΑΕΛ στα βράχια, παρά τις αντίθετες προφορικές του δεσμεύσεις (αν και θεωρούμε ότι θα υπερισχύσει το πατρικό φίλτρο και θα εισακουστεί η ευχή περί καλού αφανισμού), ο λαός της ΑΕΛ να μην περιμένει πάλι ποδοσφαιρικούς μεσσίες επενδυτές για να κατατροπώσουν ραχούλες και κρανούλες αλλά να βάλει ο ίδιος τις πλάτες του για την ομάδα της καρδιάς του. Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε το καλοκαίρι του 2013, αλλά ίσως έρθει μεγαλύτερη ευκαιρία τα επόμενα χρόνια. Το καλύτερο για όλους λοιπόν θα ήταν να αποχωρήσει κάνοντας επιτέλους και κάτι σωστό. Τώρα που αναμένεται να ανοίξουν ξανά τα γήπεδα, η εικόνα θα είναι ακόμα πιο δυσβάσταχτη από τη στάση του κόσμου εξαιτίας των αποτελεσμάτων της διοίκησής του αλλά και της «εκτίμησης» και της «συμπάθειας» προς το πρόσωπό του.
Για όσους καλοθελητές αναρωτηθούν γιατί δεν μιλάμε τακτικά τα τελευταία χρόνια, δεν χρειάζεται να απολογηθούμε ούτε να δώσουμε καμία εξήγηση. Η ΑΕΛ είναι 365 μέρες τον χρόνο και όχι μερικά 90λεπτα, δυο ανακοινώσεις και τρία συνθήματα. »Μιλήσαμε» αρχικά με την αποχή μας από το πρώτο κιόλας παιχνίδι στην SL πριν 5 χρόνια, τότε που χρειάζονταν καθολική αποχή για να στρώσει. Πριν 3 χρόνια μιλήσαμε εκεί που έπρεπε αλλά δεν εισακουστήκαμε, για να υπάρξει μια συντονισμένη προσπάθεια και για το οπαδικό και για την ΑΕΛ, έχοντας μάλιστα και προτάσεις. Στην τελική, μιλάμε με όσους μας στηρίζουν, είναι δίπλα μας, είναι παντού και αυτό αρκεί. Καλύτερα λοιπόν να μην πούμε περισσότερα με αστραπές και βροντές και μάλιστα δημόσια σε μια εποχή που η ΑΕΛ διανύει τον δικό της Γολγοθά.
Κλείνουμε μόνο με την επισήμανση, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η οπαδική παιδεία. Γι’ αυτήν μιλούσαμε και για τα κακώς κείμενα στα χρόνια της ακμής, της μόδας, των ταξιδιών και γι’ αυτό φάγαμε τόνους λάσπης από τους θιασώτες του ποδοσφαιρικού πολιτισμού. Ίσως να ήταν αλλιώς σήμερα οι συνθήκες και τα δεδομένα και σε ό,τι αφορά στο οπαδικό και σε ότι αφορά στην ίδια την ΑΕΛ.
Σ.Φ. ΑΕΛ Athens Club 1998
